شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; چگونه احمدالحسن در [حبقوق 3:3] عبارت مفرد را به جمع تفسیر کرده است؟

چگونه احمدالحسن در [حبقوق 3:3] عبارت مفرد را به جمع تفسیر کرده است؟

مقدمه: در (حبقوق 3: 3) آمده است:

(خدا از تیمن خواهد آمد و قدّوس از جبلِ فاران، سِله. جلال او آسمان‌ها را پوشانید و زمین از تسبیح او مملو گردید).

احمدالحسن در ارتباط با تفسیر (حبقوق 3: 3) بیان نمودند:

(بلکه کسی که می‌آید عبدالله (بنده الله) محمد a و خاندانش علیهم السلام بعد از او هستند، بدین طریق که آنان از مکه، و محمد و آل محمد نیز یمانی هستند...).^([1])

یکی از اشکالاتی که ممکن است حول تفسیر احمدالحسن بیان شود، این است که چگونه یک عبارت مفرد در آیه بر جمع تفسیر شده است؟

در پاسخ می‌گوییم کسی که با سبک بشارات کتاب مقدس آشنا باشد، به‌ این تفسیر نمی‌تواند اشکالی بگیرد و برای آن مثالی خواهیم آورد:

در عهد قدیم و در کتاب (ارمیا 31: 15)، باآنکه سال‌ها از فوت «راحیل» گذشته بود پیشگویی‌ای آمده بود که جای تأمل داشت:

(خدا چنین می‌گوید: آوازی در رامه شنیده شد ماتم و گریه بسیار تلخ که راحیل برای فرزندان خود گریه می‌کند و برای فرزندان خود تسلی نمی‌پذیرد زیرا که نیستند).

اما در انجیل ^([2]) می‌بینیم که‌ این آیه در کنار یک واقعه تأویل شده است:

(چون هیرودیس دید که مجوسیان او را سخریه نموده‌اند، بسیار غضبناک شده، فرستاد و جمیع اطفالی را که در بیت لحم و تمام نواحی آن بودند، از دوساله و کم‌تر موافق وقتی‌که از مجوسیان تحقیق نموده بود، به قتل رسانید. آنگاه کلامی که به زبان ارمیای نبی گفته‌شده بود، تمام شد: آوازی در رامه شنیده شد، گریه و زاری و ماتم عظیم که راحیل برای فرزندان خود گریه می‌کند و تسلی نمی‌پذیرد زیرا که نیستند).

در تفسیر کاربردی عهد جدید که تحت نظر سازمان مسیحی David C. Cook و به‌وسیله توماس هیل و استیو تورسون نوشته‌شده است در ارتباط با عبارت «راحیل» در آیه، در صفحه 141 آمده است:

(راحیل یک نماد برای همه مادران اسراییل است که در از دست دادن پسرانشان سوگوار بودند).

بنابراین گاهی کلمه‌ای را در کتاب مقدس می‌یابیم که ظاهری مفرد دارد، اما مفهوم آن بر یک جمعیت تطبیق پیدا می‌کند و از این لحاظ هیچ ایرادی را نمی‌توان بر تفسیر احمدالحسن بر آیه (حبقوق 3: 3) وارد نمود.

[1]- احمدالحسن، سیزدهمین حواری، صفحه ۶۶.

[2]- متی 2: 16 - 18.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; سرزمین مورد ادعای شما بعدها به فاران نامگذاری شد.

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; سرزمین مورد ادعای شما بعدها به فاران نامگذاری شد.

در ادامۀ قسمت پیشین سعی خواهیم نمود تا نکاتی دیگر را در ارتباط با دو قسمت ابتدایی بیان نماییم.

یکی از شبهاتی که از سوی مسیحیان ممکن است طرح شود، بدین طریق است که بگویند: «فاران» مورد ادعای شما بعدها بعد از فارانی که در سینا قرار داشته است، نام‌گذاری شده است و اعتباری ندارد.

در جواب می‌گوییم اگر حتی این فرضیه درست باشد، مسیحیان نمی‌توانند ما را محکوم نمایند و علت را به‌اختصار شرح خواهیم داد:

به‌عنوان‌مثال در کتاب مقدس بخش عهد قدیم و در کتاب منسوب به اشعیای نبی، نام کورش (شاه فارس)، در حالی آمده بود که وی آن زمان وجود نداشت، و حدود صد و اندی سال بعد، شخصی در سرزمین کهن ایران متولدشده و کورش نام نهاده شد و رفته‌رفته نقش مهمی ایفا کرد.

پس آیا عاقلی از مسیحیان ‌هم‌اکنون وجود دارد که معتقد باشد که صدق این پیشگویی بر کورش، شاه فارس غلط است، بدین‌جهت که او آن زمان وجود نداشت و بعدها به وجود آمد و بدان نام شناخته شد؟

پس معادله همان معادله است و می‌گوییم به فرض اگر در زمان بشارت، فارانی در شبه‌جزیره عربستان وجود نداشته است، و بعدها این نام به بخشی از مناطق آن سرزمین (مکه کنونی و اطراف آن) اطلاق گردیده است، نمی‌توان اعتراضی بر آن ازلحاظ صدق آیه، وارد نمود.

برای یادآوری: اما ازلحاظ صدق آیه بر فارانی که موردنظر مسیحیان است و در صحرای سینا قرار دارد، آن منتفی است، چنانکه در قسمت‌های پیشین آن را به‌تفصیل بیان نمودیم.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; ما فاران مورد ادعای شما را قبول نداریم

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; ما فاران مورد ادعای شما را قبول نداریم:

در دو قسمت پیشین سعی شد تا دو آیه از آیاتی که در کتاب مقدس در ارتباط با حضرت محمد وجود دارد، آورده شود و همچنین سعی نمودیم تا بسیاری از نکات لازم که در بحث‌ها ممکن است نیاز شود را بیان نماییم.

نبوتی که ابتدا حدود 1400 سال پیش از میلاد توسط موسای نبی بیان گردید،^([1]) و حدود 800 سال بعدازآن دوباره به زبان حبقوق جاری شد ^([2]) تا حجتی بر همگان باشد که ‌این آیات خبر از ظهور شخصی را می‌دهند که قرار است در آینده ظهور نماید و مربوط به اتفاقاتی که در سال‌های زندگانی موسای نبی رخ‌داده است، نمی‌باشد و مسیحیان به‌خوبی می‌دانند که بعد از حبقوق کسی از فاران موردنظر آنان (که در سینا است) ظهور نکرده است که آمدنش، آمدن خدا تلقی شود و هیچ اتفاق خاصی از فاران مدنظر آنان به وقوع نپیوست؛ بدین ترتیب آن‌ها در جواب هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای در اختیار ندارند تا با آن به رد سخنان ما بپردازند.

همچنین آنان چاره‌ای ندارند جز آنکه به فاران دیگری معتقد باشند که در سرزمین دیگری قرار داشته است؛ به‌عنوان‌مثال: یاقوت حموی جغرافیدان و تاریخ‌نویس مشهور قرن هفتم هجری می‌گوید:

(فاران نام سه جایگاه است؛ یکی: دهكده‏‌اى است در سغد سمرقند. از منسوبان بدان: ابومنصور محمد پسر بكر پسر اسماعيل سمرقندى فارانى. دوم -به نقل از ابوعبدالله قضاعى: بلوكی از بلوك‌هاى روبروی مصر است. سوم: -به نقل از ابن ماكولا-: من شنیده‌ام كه: ابوبکر نصر پسر قاسم پسر قضاعه قضاعى فارانى اسكندرانى منسوب به همين كوه‌هاى فاران است كه كوه‌هاى حجاز است).^([3])

اما مسیحیان ممکن است بگویند ما منابع اسلامی را نمی‌پذیریم و برای ما ارزشی ندارد؛ در 3 گام جواب مسیحیان را خواهیم داد:

گام اول: معنای نبوت حبقوق را به‌صورت صحیح بیان نمایند و به ما نشان دهند که بعد از حبقوق کدام قدوس از فاران آمده است؟

گام دوم: به مسیحیان باید گفت شما که منابع غیر را قبول نمی‌کنید، پس به‌ این مثال توجه نمایید:

اگر شما مسیحیان به‌ آیه‌ای در عهد قدیم یعنی (اشعیا 7: 14) احتجاج می‌نمایید تا مریم را مصداق آن باکره قلمداد نمایید، ابتدا باکره بودن مریم را از عهد قدیم اثبات نمایید چراکه اناجیل در دید یهودیان بی‌ارزش است و همچنین در تلمود بابلی متعلق به یهودیان، سخنانی البته در مورد او بیان‌شده است که مخالف عقیده شما می‌باشد پس شما نیز باید ابتدا این موارد را فقط و فقط از عهد قدیم اثبات نمایید نه از منابع مسیحی اگر نتوانید اثبات نمایید پس هیچ حقی نخواهید داشت تا بر حجیت داشتن منابع اسلامی، ایراد وارد نمایید:

(ای ریاکار، اول چوب را از چشم خود بیرون کن، آنگاه نیک‌خواهی دید تا خس را از چشم برادرت بیرون کنی!)^([4])

پس تدبر نمایید که چگونه مسیحیان با هر شبهه‌ای که همچون یهودیان طرح می‌نمایند در باتلاق شبهات خویش غرق می‌شوند و اساس اعتقادی خودشان را زیر سؤال می‌برند.

(همچنین هر درخت نیکو، میوه نیکو می‌آورد و درخت بد، میوه بد می‌آورد. نمی‌تواند درخت خوب میوه بد آورد، و نه درخت بد میوه نیکو آورد).^([5])

گام سوم: به‌ آیات زیر دقت نمایید:

در (یوحنا 8: 16 - 18) آمده است:

(و اگر من حکم دهم، حکم من راست است، ازآن‌رو که تنها نیستم بلکه من و پدری که مرا فرستاد. و نیز در شریعت شما مکتوب است که شهادت دو کس حق است. من بر خود شهادت می‌دهم و پدری که مرا فرستاد نیز برای من شهادت می‌دهد).

و همچنین در (متی 18: 16) آمده است:

(و اگر نشنود، یک یا دو نفر دیگر با خود بردار تا از زبان دو یا سه شاهد، هر سخنی ثابت شود).

بر مسیحیان است که‌ این قاعده کلی را بپذیرند که شهادت دو یا سه نفر برای اثبات هر ادعایی کافی است؛ و عیسای مسیح نیز از این قاعده به جهت حقانیت خویش استفاده نموده است؛ نتیجه آن است که منابع متعدد اسلامی بر طبق قاعده کتاب مقدسی به جهت اینکه از زبان چندین شاهد بیان‌شده‌اند غیرقابل رد می‌باشند.

[1]- تثنیه 33: 2.

[2]- حبقوق 3: 3.

[3]- الحموی، شهاب‌الدین ابی‌عبدالله یاقوت، معجم البلدان، ج‏4، ص 225.

[4]- متی 7: 5.

[5]- متی 7: 17 - 18.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

روش بحث

روش بحث

اگر مایل هستید که پیجی را افتتاح نمایید و یا حتی در فضای مجازی تبلیغ نمایید، حتماً باید اصولی را در بحث در مورد مسیحیان در نظرگیرید؛ مسیحیان با توجه به آنچه که ارائه می‌نمایید به چند دسته تقسیم می‌شوند:

1) عده‌ای پیج تبلیغاتی را ترک می‌نمایند.

2) عده‌ای سکوت اختیار می‌کنند.

3) عده‌ای جواب محترمانه می‌دهند (در زیر پست یا در خصوصی).

4) عده‌ای با عصبانیت جواب می‌دهند.

5) عده‌ای هتاکی می‌نمایند.

طرف بحث ما ابتدا موارد 4 و 5 می‌باشند؛ اما در پاسخ به این دسته چگونه می‌توان عمل نمود تا از عملشان شرمنده یا به‌نوعی دیگر پشیمان شوند یا در موارد دیگر سفاهت و رسوایی خویش را برای عموم بیش‌ازپیش به نمایش بگذارند؟!

بهترین جواب، آوردن آیات از خود کتاب مقدس می‌باشد و این سه نتیجه مثبت روانی برای ما به ارمغان می‌آورد:

1) نشان از تسلط.

2) رسوایی طرف مقابل در بین جمع.

3) محکوم شدن فحاش یا متعصب توسط کتابی که خود به آن ایمان دارد.

برای شما به ترتیب مثال‌هایی را به همراه جواب خواهیم آورد:

1) اگر شخصی متعصبانه شروع به اعتراض و یا مسخره کردن بنماید می‌توان در جواب رفتار او آیه‌ای از آیات زیر را به همراه توضیح برای وی آورد:

(غضب احمق فوراً آشکار می‌شود، اما خردمند خجالت را می‌پوشاند).^([1])

(دل آدمی از میوه دهانش پر می‌شود و از محصول لب‌هایش، سیر می‌گردد).^([2])

یا می‌توان به او سخن عیسای مسیح را یادآور شد:

(آدم نیکو از خزینه خوب دل خود، چیز نیکو بر‌می‌آورد و شخص شریر از خزینه بد دل خویش، چیز بد بیرون می‌آورد. زیرا که از زیادتی دل زبان سخن می‌گوید).^([3])

2) اما اگر شخصی بددهان باشد و دهان را به سفاهت بازکرده و میوه‌های فاسد را از ثمرۀ دل خویش بیرون بیاورد علاوه بر آیات بالا می‌توان آیات پایین را نیز به همراه یک توضیح مختصر تقدیم وی نمود:

(۲۸ دل مرد عادل در جواب دادن تفکر می‌کند، اما دهان شریران، چیزهای بد را جاری می‌سازد. ۲۹ خدا از شریران دور است، اما دعای عادلان را می‌شنود).^([4])

اما چند دسته دیگر نیز می‌باشند که از طریق کتاب مقدس می‌توان به آنان جواب درخور شایسته داد:

1) اگر عده‌ای هیچ دلیل و آیه‌ای را در رد اعتقادات باطل خود نپذیرند می‌توان این آیات را تقدیم آنان نمود و مثال یهود را برای آنان آورد و اشاره نمود که شبیه شما کسانی بودند که خدا آنان را مبتلابه کوری بصیرت و گنگی نمود یعنی مدعیان دروغینِ دوستی موسای نبی و انبیاء.

(ایشان نمی‌دانند و نمی‌فهمند زیرا که چشمان ایشان را بسته است تا نبینند و دل ایشان را تا تعقّل ننمایند).^([5])

درواقع یهودیان نیز هیچ تأویلی از انجیل را که در اثبات عیسای مسیح آورده شده است نمی‌پذیرند و امروز مسیحیان نیز جای در پای آنان گذاشته و قدم برمی‌دارند و حقیقتاً شباهت عجیبی در روش‌های این دو وجود دارد.

2) اما اگر مسیحیان در مقابله با دعوت به اخبار دروغ و سایت‌های کذب رجوع نمایند پس این آیه از امثال را می‌توان تقدیم آنان نمود:

(مرد جاهل هر سخن را باور می‌کند، اما مرد زیرک در رفتار خود تأمّل می‌نماید).^([6])

و همچنین به تهمت‌های تلمود بابلی یهودیان به مریم و عیسای مسیح می‌توان اشاره نمود و مسیحیان را یادآور ساخت که آیا هر خبری را می‌توان تصدیق نمود؟ و آیا عقل این‌گونه عمل می‌نماید؟!

3) اگر یک مسیحی بر این عقیده اصرار ورزد که تنها مسیحیت راه نجات است و عقیده تثلیث عقیده حقیقی و صحیح می‌باشد پس به او می‌توان این آیه را تقدیم نمود:

(راهی هست که به نظر آدمی مستقیم می‌نماید، اما عاقبت آن، طُرُق موت است).^([7])

و همچنین می‌توانید به مسیحیان یادآور شوید که یهودیان نیز در زمان عیسای مسیح دقیقاً تفکری شبیه به شمارا در سر می‌پروراندند و عیسای مسیح به آنان این‌گونه پاسخ داد:

(۳۸ کتب را تفتیش کنید، زیرا شما گمان می‌برید که در آن‌ها حیات جاودانی دارید؛ و آن‌ها است که به من شهادت می‌دهد. ۳۹ و نمی‌خواهید نزد من آیید تا حیات یابید. ۴۰ جلال را از مردم نمی‌پذیرم. ۴۱ ولیکن شمارا می‌شناسم که در نفس خود محبت خدا را ندارید. ۴۲ من به اسم پدر خود آمده‌ام و مرا قبول نمی‌کنید، ولی هرگاه دیگری به اسم خود آید، او را قبول خواهید کرد. ۴۳ شما چگونه می‌توانید ایمان آرید و حال‌آنکه جلال از یکدیگر می‌طلبید و جلالی را که از خدای واحد است طالب نیستید؟ ۴۴ گمان مبرید که من نزد پدر بر شما ادعا خواهم کرد. کسی هست که مدعی شما می‌باشد و آن موسی است که بر او امیدوار هستید. ۴۵ زیرا اگر موسی را تصدیق می‌کردید، مرا نیز تصدیق می‌کردید چون‌که او درباره من نوشته است. ۴۶ اما چون نوشته‌‌‌های او را تصدیق نمی‌کنید، پس چگونه سخن‌های مرا قبول خواهید کرد).^([8])

و همچنین همچون شما که خود را فرزندان خدا خطاب می‌نمایید، یهود خود را فرزندان ابراهیم خطاب می‌نمودند و به آن فخر می‌نمودند پس بنگرید که چگونه عیسای مسیح^([9])و یحیای نبی به آن‌ها پاسخ می‌دادند.

(«یحیی گفت» و این سخن را به خاطر خود راه مدهید که پدر ما ابراهیم است، زیرابه شما می‌گویم خدا قادر است که از این سنگ‌ها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند).^([10])

4) اگر با یک مسیحی متکبر روبرو شدید می‌توانید این آیه را به او تقدیم نمایید:

(در دهان احمق چوب تکبّر است، اما لب‌های حکیمان ایشان را محافظت خواهد نمود).^([11])

5) همچنین آن‌ها عادت دارند که اسلام را از شیطان بدانند و به حضرت محمد تهمت و افتراء وارد نمایند؛ بنابراین این آیات را به آنان تقدیم نمایید:

(پس یهودیان در جواب او (عیسی) گفتند: آیا ما خوب نگفتیم که تو سامری هستی و دیو داری؟)^([12])

(لیکن فریسیان شنیده، گفتند: «این شخص (عیسی) دیوها را بیرون نمی‌کند مگر به یاری بعلزَبول، رئیس دیوها!»)^([13])

(آنگاه همه در جواب (عیسی) گفتند: «تو دیو داری که اراده دارد تو را بکشد؟»)^([14])

(... و دیگران می‌گفتند نی بلکه (عیسی) گمراه‌کننده قوم است).^([15])

6) و برای یک مسیحی محقق و حقیقت‌خواه این آیه را می‌توانید تقدیم نمایید:

(۵ به‌تمامی دل خود بر خدا توکل نما و بر عقل خود تکیه مکن. ۶ در همه راه‌های خود او را بشناس، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید. ۷ خویشتن را حکیم مپندار، از خدا بترس و از بدی اجتناب نما).^([16])

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت