شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت دوم)

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت دوم)

احمدالحسن در کتاب «جهاد درب بهشت است» آیاتی از عهد قدیم را می‌آورد که در آن از جهاد پیامبر خدا، یوشع بن نون سخن به میان آمده است، و در آن آیات صراحتاً اشاره‌شده است که وی مطابق بافرمان خدا عمل می‌نمود.

برای نمونه یک مجموعه از آیاتی که احمدالحسن در کتاب خود آورده است، آیات (یوشع 10: 34 - 43) است:

(۳۴ و یوشع با تمامی اسراییل از لاخیش به عَجْلون گذشتند و به مقابلش اردو زده، با آن جنگ کردند. ۳۵ و در همان روز آن را گرفته، به دم شمشیر زدند و همة کسانی را که در آن بودند در آن روز هلاک کرد چنان‌که به لاخیش کرده بود. ۳۶ و یوشع با تمامی اسراییل از عَجْلون به حَبْرُون برآمده، با آن جنگ کردند. ۳۷ و آن را گرفته، آن را با ملکش و همة شهرهایش و همۀ کسانی که در آن بودند به دم شمشیر زدند، و موافق هر آنچه که به عَجْلون کرده بود کسی را باقی نگذاشت، بلکه آن را با همة کسانی که در آن بودند، هلاک ساخت. ۳۸ و یوشع با تمامی اسراییل به دَبیرْ برگشت و با آن جنگ کرد. ۳۹ و آن را با ملکش و همة شهرهایش گرفت و ایشان را به دم شمشیر زدند، و همة کسانی را که در آن بودند، هلاک ساختند و او کسی را باقی نگذاشت؛ و به‌طوری‌که به حبرون رفتار نموده بود به دَبیرْ و ملکش نیز رفتار کرد، چنان‌که به لِبْنَه و ملکش نیز رفتار نموده بود. ۴۰ پس یوشع تمامی آن زمین یعنی کوهستان و جنوب و هامون وادی‌ها و جمیع ملوک آن‌ها را زده، کسی را باقی نگذاشت و هر ذی نفس را هلاک کرده، چنان‌که‌ یهُوَه، خدای اسراییل، امر فرموده بود. ۴۱ و یوشع ایشان را از قادش بَرْنیع تا غَزّه و تمامی زمین جوشَن را تا جَبَعُون زد. ۴۲ و یوشع جمیع این ملوک و زمین ایشان را در یک‌وقت گرفت، زیرا که یَهُوَه، خدای اسراییل، برای اسراییل جنگ می‌کرد. ۴۳ و یوشع با تمامی اسراییل به اردو در جِلْجال مراجعت کردند).

نمونه‌ای دیگر که احمدالحسن آن ‌را در کتاب خویش آورده است، آیات (یوشع 11: 1 – 23) می‌باشد که در آن از جهاد و پیکارهای یوشع بن نون، سخن به میان آمده است.

حال آیا این از دورویی نیست که باوجود آیات بسیاری در ارتباط با جهاد در کتاب مقدس، از آن چشم‌پوشی نماییم و به قرآن طعنه وارد نماییم؟!

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت اول)

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت اول)

پس از ارائه توضیحات احمدالحسن در ارتباط با جهاد در قرآن، سخن ایشان را در ارتباط با جهاد انبیاء الهی، در کتابی دیگر ارائه خواهیم نمود، او فرمود:

(تاريخ انبياء و فرستادگان علیهم السلام پیش روی شما است تورات، انجیل و قرآن را ورق بزن تا دریابي که موسی (ع) شمشیر برمی‌دارد و مُهیّای ورود به سرزمین مقدس می‌شود، یوشع بن نون (ع) شمشیر برمی‌گیرد و به سرزمین مقدس وارد می‌شود...).^([1])

همچنین فرمودند:

(متون دالّ بر جهاد و پیکار درراه خدا در تورات فعلي، وجود دارند؛ متوني که یهودیان و مسیحیان به آن معترف مي‌باشند به‌قدری زیاد است که در این مختصر نمي‌گنجد؛ اما مانعي ندارد اگر متني از این جمله را برای بهره‌مند شدن از آن بیان کنیم؛ و چه‌بسا بهتر باشد به اولین کسی که پس از پیامبر خدا موسي پسر عمران (ع) که تورات را آورد، برای اعتلای کلمة الله سبحان و تعالی درراه خدا جهاد و پیکار کرد سری بزنیم؛ یعنی یوشع بن نون (ع) وصی موسی (ع)).^([2])

در قسمت‌های بعدی نمونه‌ای از آیاتی که احمدالحسن در کتاب خود آورده است را ارائه خواهیم نمود.

[1]- احمدالحسن، جهاد درب بهشت است، صفحه 23

[2]- احمدالحسن، جهاد درب بهشت است، صفحه 25

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت دوم

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت دوم

در قسمت پیشین سخنان احمدالحسن را در ارتباط با آیات جهاد در قرآن ارائه نمودیم، در این قسمت توضیحات دیگری از ایشان را ارائه خواهیم نمود؛ احمدالحسن بیان نمود:

(به‌ این نکته توجه داشته باشید که اسلام و دین الهی، دین را از سیاست جدا نمی‌داند، بلکه حکومت و سیاست را بخشی از دین می‌شمارد، و در آخر بسیاری از آیات در قرآن یک سری قوانین نظامی که حقوق یک سرباز را در نبرد نشان می‌دهد را روشن کرده و نیز اعمالی که اجازه دارد در قبال کسی که با او می‌جنگد، انجام دهد، و انسان مؤمن کسی را نمی‌کشد -حتی کسی که با او مبارزه می‌کند- مگر به امر خدا تا پاداش گیرد، و بدین سبب خدا متعال قانونی برای مؤمنان در میدان جنگ برای مبارزه کردن باکسانی که با آن‌ها مبارزه می‌کنند قرار داده است، و این امر را درآیات قرآنی روشن کرده است، همان‌طوری که کشورها -در حال حاضر و قبل از آن- قوانینی برای ارتش خود تصویب می‌کردند و حقوق سربازان خود را در میدان جنگ، آنچه که اجازه دارند و آنچه که اجازه ندارند را تبین می‌کنند... الی‌آخر.

سوم:

(به‌زودی جمعیت دیگری را می‌یابید که می‌خواهند هم از ناحیه شما در امان باشند، و هم از ناحیه قوم خودشان هر زمان آنان را به‌سوی فتنه بازگردانند، با سر در آن فرو می‌روند! اگر از درگیری با شما کنار نرفتند و پیشنهاد صلح نکردند و دست از شما نکشیدند، آن‌ها را هر جا یافتید اسیر کنید و به قتل برسانید! آن‌ها کسانی هستند که ما برای شما، تسلط آشکاری نسبت به آنان قرار داده‌ایم).^([1])

در این آیه اشکال کجاست؟

این آیه بر مبارزه علیه کافری که از اذیّت کردن مؤمنان دست برنمی‌دارد و تحریک می‌کند. علاوه بر آن، آیۀ قبل از آن، از همان سوره بیانی بر آتش‌بس باکسی که خواستار صلح بوده و با مؤمنان جنگی نداشته و خواهان اذیت آن‌ها نبوده تجویز کرده است:

(مگر كسانى كه با گروهى كه ميان شما و ميان آنان پيمانى است، پيوند داشته باشند، يا نزد شما بيايند درحالی‌که سينه آنان از جنگيدن با شما يا جنگيدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى‌خواست، قطعاً آنان را بر شما چيره مى‌كرد و حتماً با شما مى‌جنگيدند. پس اگر از شما كناره‌گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، خدا براى شما راهی بر آنان قرار نداده است).^([2])

چهارم:

(و هنگامی‌که با کافران در میدان جنگ روبه‌رو شدید گردن‌هایشان را بزنید، تا به‌اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید؛ در این هنگام اسیران را محکم ببندید؛ سپس یا بر آنان منت‌گذارید یا در برابر آزادی از آنان فدیه بگیرید؛ تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، برنامه ‌این است! و اگر خدا می‌خواست خودش آن‌ها را مجازات می‌کرد، اما می‌خواهد بعضی از شمارا با بعضی دیگر بیازماید؛ و کسانی که درراه خدا کشته شدند، خدا هرگز اعمالشان را از بین نمی‌برد!).^([3])

معنى: این آیه بعضی از حقوق سربازان مؤمن -در لشکر اسلامی- در هنگام جنگ و در میدان جنگ روشن می‌کند، و این حق رادارند با کافری که با آن‌ها نبرد می‌کند بجنگند. و نیز این آیه روشن می‌کند که آن‌ها حق‌دارند اسیر کنند و در برخورد با اسیران، آزادی به آن‌ها می‌دهد؛ که اسیران را بدون مقابل هیچی آزاد کنند، یا با اسیران خود مبادله کنند، یا مقابلشان غرامت بگیرند... الی‌آخر.

در این آیه اشکال کجاست و به تحقیق گفتیم که قرآن عبارت است از قانون الهی و فقط برای عبادت نیست، بلکه سیاست و حکومت الهی و حقوق مؤمنان و آنچه بر آن‌ها واجب است را روشن می‌کند).^([4])

[1]- نساء: 91

[2]- نساء: 90

[3]- محمد: 4

[4]- احمدالحسن، سیزدهمین حواری، صفحه 27 – 28

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت اول

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت اول

از اشکالات مسیحیان بر قرآن، آیاتی است که در مورد جهاد بیان‌شده است؛ در این مورد، «احمدالحسن» آیات جهاد در قرآن را با توضیحات آن در کتاب «سیزدهمین حواری» بیان کرده است که بخش‌هایی از آن را ارائه خواهیم نمود:

(... (باکسانی از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به‌روز جزا ایمان‌دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام می‌شمارند، و نه ‌آیین حق را می‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانی که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند!).^([1])

معنى: قرآن یکپارچۀ کامل است و آنچه وهابیون انجام می‌دهند برای تصویب باورهای نادرست خود و فتوا به کشتن مردم است، و آنچه مسیحیان و دیگران در چالش قرآن در این روزها انجام می‌دهند، ازجمله بریدن آیاتی از کتاب درحالی‌که آن‌یک واحد یکپارچه و نمی‌توان بخشی به‌طور جداگانه از کل و یا بقیه قطعات در نظر گرفته شود، خدا در قرآن بیان کرده که آن واحد یکپارچه است و تکه‌تکه کردن آن درست نیست، و کسی که آن‌ها را مجزا می‌کند یک آدم مغرض است؛ یا اینکه او می‌خواهد به‌طور تصادفی پوچ به قرآن طعنه بزند شبیه به گفتن آنکه گفت: «هیچ خدایی نیست، جز الله» شما کافر وجود خدا را انکار کردید، چون‌که شما گفتید: «هیچ خدایی نیست»، و یا آنکه او شخصی است که می‌خواهد یک عقیده یا فتوای باطلی را تصویب کند که برای رسیدن به هدفی که در نفس خود دارد همان‌طوری که وهابیون انجام دادند (آن‌هایی که به نام سلفی می‌نامند).

و این آیاتی از قرآن که از این راه و منش منحرف مغرضانه در تجزیه قرآن نهی می‌کند:

(... آيا شما به پاره‌اى از كتاب ايمان مى‌آوريد، و به پاره‌اى كفر مى‌ورزيد؟ پس جزاى هر كس از شما كه چنين كند، جز خوارى در زندگى دنيا چيزى نخواهد بود، و روز رستاخيز ايشان را به سخت‌ترين عذاب‌ها باز برند، و خدا ازآنچه مى‌كنيد غافل نيست...).^([2])

(همانا كه قرآن را جزء جزء كردند. پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد، ازآنچه انجام مى‌دادند!).^([3])

اما در مورد آیۀ 29 از سورۀ توبه، نیاز به‌ این داریم که‌ آیات بعدازآن را بخوانیم تا ببینیم که چرا خدا در اینجا از مؤمنان خواسته که مبارزه کنند و آن‌ها را به مبارزه کردن تحریک کرده است؟

سورۀ توبه، (باکسانی از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به‌روز جزا ایمان‌دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام می‌شمارند، و نه‌ آیین حق را می‌پذیرند، پیکار کنید تا زمانی که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند! یهود گفتند: «عزیر پسر خداست!» و نصاری گفتند: «مسیح پسر خداست!» این سخنی است که با زبان خود می‌گویند، که همانند گفتار کافران پیشین است؛ خدا آنان را بکشد، چگونه از حق انحراف می‌یابند؟! دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایی در برابر خدا قراردادند، و مسیح فرزند مریم را؛ درحالی‌که دستور نداشتند جز خدا یکتایی را که معبودی جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است ازآنچه همتایش قرارمی‌دهند! آن‌ها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هرچند کافران ناخشنود باشند! او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه ‌آیین‌ها غالب گرداند، هرچند مشرکان کراهت داشته باشند!).^([4])

حال، خدا می‌خواهد با آن‌ها مبارزه کنیم زیرا آن‌ها جنگ را آغاز کردند (آن‌ها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هرچند کافران ناخشنود باشند!).

و من اعتقاد ندارم که به کشتن دیگران تحریک کند، یا به آماده شدن برای کشتن دیگران، یا به آماده‌سازی افراد برای مبارزه، جنگ محسوب نمی‌شود، و من اعتقاددارم که خواستۀ آن‌ها برای خاموش کردن نور خدا با دهان خود، تحمل این چیزها و بیشتر از آن را دارد.

اگرچه ‌آیات پیش مضمونی بردادن و گرفتن‌اند و آن‌ها متشابه هستند، در آنجا یک آیه روشن و محکم وجود دارد که بیان می‌کند خدا برای مبارزه باکسانی که با آن‌ها مبارزه می‌کنند تحریک می‌کند، و مؤمنان را از تجاوز به دیگران نهی می‌کند و متشابه به محکم بازمی‌گردد، خدا می‌فرماید:

(و درراه خدا، باکسانی که با شما می‌جنگند، نبرد کنید! و از حد تجاوز نکنید، که خدا تعدی‌کنندگان را دوست نمی‌دارد!).^([5])

از طرفی عمل پیامبر حضرت محمد (ص) روشن است، و یهودیان -بااینکه آن‌ها اهل کتاب‌اند- در شهر مدینه با امنیت با او زندگی می‌کردند و هیچ بدی در حق آن‌ها نکرد، تا وقتی‌که آن‌ها شروع به جنگ با او (ص) کردند و به دشمنان او (ص) کمک کردند).^([6])

[1]- توبه: 29.

[2]- بقره: 85

[3]- حجر: 91 - 93

[4]- توبه: 29 - 33

[5]- بقره: 190

[6]- سیزدهمین حواری، احمدالحسن، صفحه 19 – 26.

.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت